పాత్రోచితం
పాత్రోచితం (Author: దొండపాటి నాగజ్యోతిశేఖర్)
మా ఇంట్లో మా వదిన వైభోగం చూస్తుంటే నాకు వొళ్ళు మండిపోతుంది. ఎత్తుకొని వచ్చిందేమో ఆడపిల్లని. అమ్మా, నాన్నా ఎక్కడలేని ఆనందంతో ఆవిడని, పాపని ఆహ్వానించి ఊరంతా విందు చేస్తున్నారు చోద్యం కాకపోతే. అమ్మ మొదటి నుంచీ వదినని చాలా అపురూపంగా చూస్తుంది ఎందుకో మరి. వదిన నాతో ఎంత బావున్నా మా అమ్మ తనని నాతో సమానంగా చూడడం మాత్రం నాకస్సలు నచ్చదు. ఫంక్షన్ అయ్యేంత వరకూ ఎలాగో ఓపిక పట్టి అలసి గదిలోకి వచ్చిన అమ్మను దొరకబుచ్చుకొని నా మనస్సు లోనిది అంతా బయట పెట్టేసాను.
"ఎందుకమ్మా అంత ఆర్భాటం చేస్తున్నావు, పుట్టింది పాపేగా. ఏదో వారసుడు పుట్టినట్టు మురిసిపోతున్నావు. అదీ కాక వదిన పట్టుకొచ్చిందీ ఒక సారేనా...? రెండు కావిళ్ళ చలిమిడి, తోటలో పండిన అరటి గెలలు, రేపోమాపో విరిగిపోయే ఓ డొక్కు మంచము, అరిగిపోయిన గిన్నెలు... వీటికే ఏదో బంగారం ముద్దలు తెచ్చినట్టు సంతోష పడిపోతున్నావు.
మనం ఎంత వైభవంగా చూడిదలు పట్టుకెళ్లాం వాళ్ళింటికి....!
పదిరోజుల పాటు ఆ పల్లె అంతా పంచినా మిగిలిపోయేంత.!
వాళ్ళు మాత్రం సాంబారు నీళ్లు, దొడ్లో కాసిన కూరగాయలతో చప్పిడి భోజనం వడ్డించారు.
హ్మ్... అంత దాకా ఎందుకు అన్నయ్య పెళ్లిలో ఆడబడుచుగా నేను ముచ్చట పడేంత చీరైనా పెట్టారా. నువ్వేమో ఆమెని ఇంటి మహారాణిలా చూస్తావు. ఇప్పుడేమో ఇంత సంబరం చేసావు. ఒక్క దానికైనా వాళ్ళని నిలేసావా. నాకు నీ పద్ధతేం నచ్చలేదమ్మా." ఏకబిగిన నేను చెప్పదలచుకొన్న దంతా చెప్పి అమ్మవంక చూసి ముక్కెగరేసాను.
నేను కోరుకున్న మార్పేమి రాలేదు అమ్మ ముఖంలో. శాంతంగా నా వంక చూసి నా చేయి పట్టుకుని దగ్గరగా కూర్చోబెట్టుకుంది.
***********************
"చిట్టి తల్లి! నువ్వు చెప్పింది అంతా నాకర్ధం అయ్యింది. ఈ రోజు నేను ఎప్పుడూ నీకు చెప్పని విషయాలు కొన్ని చెబుతాను విను.!
మా నాన్నకు మేము ముగ్గురం ఆడపిల్లలం. కాస్త పొలం, పుట్రా ఉండి కలిగిన వాళ్ళమే. కానీ మా ముగ్గురి చదువులు, పెళ్ళిళ్ళూ అయ్యేప్పటికి మా స్థితి బాగా దిగజారింది. నాన్న తనకున్నదంతా మాకోసం ఖర్చు పెట్టేసాడు. మా పెళ్లినాటికి మీ నాన్నగారికి మంచి చదువైతే ఉంది గాని ఉద్యోగం లేదు. అబ్బాయి మంచివాడు, జీవితంలో ఎదగగలడని నమ్మి తనకు చివరిగా మిగిలిన పొలాన్ని అమ్మి నాన్నకు ఉద్యోగం వేయించాడు. నాన్నగారు నిజంగా ఆయనూహించినట్టే ఎదిగి ఈ రోజు గెజిటెడ్ ఆఫీసర్ గా ఉన్నారు. అయితే ఇదంతా నాణానికి ఒకవైపు.!
కొడుకు ఉద్యోగంతో పాటు ఇంట్లో అడుగుపెట్టిన కోడలిగా కొంత కాలమే నా వైభోగం నిలబడింది. నాకు మూడు పురుళ్ళు పోసేనాటికి నాన్న చేతిలో ఏం మిగల్లేదు. మొదటి బిడ్డకి సారెత్తుకు వస్తానని ఎదురు చూసిన మీ నాన్నమ్మకు మూడో బిడ్డగా నిన్నెత్తుకు వచ్చేప్పటికి కూడా ఆ కోరిక తీరక పోవడంతో....
గెల వేసిన అరటి చెట్టులా నిన్నెత్తుకొని గుమ్మంలో నిలబడ్డ నన్ను, నా వాళ్ళని వాకిట్లోనే ఆపేసింది మీ నాయనమ్మ.
'బిడ్డకు సారెట్టే గతి లేనప్పుడు ఉన్నవాళ్ళకిచ్చి పెళ్ళెందుకు చెయ్యాలి....'!
ఇంకా ఏవేవో మా నాన్నవాళ్ళ ఆర్ధిక స్థితిని గూర్చి, తన కొడుక్కి జరగని ముచ్చట్ల గూర్చి వీధిలో దుమ్మెత్తి పోసింది.
చనిపోయి ఏ లోకాన ఉన్నారో గాని తాతయ్య కల్పించుకొని నానమ్మని చీవాట్లేసి నన్ను ఇంట్లోకి తీసుకెళ్లారు. నిన్ను అపురూపంగా చూసుకున్నారు.
ఆ అవమానంతో కుంగిపోయిన మా నాన్న మరలా తేరుకోలేదు. నీకు మాటలొచ్చి 'తాతయ్యా' అని పిలిచే లోపే ఈ లోకం వదిలి వెళ్ళిపోయాడు. ఈ దుఃఖం నేనింత దాన్ని అయినా... నువ్వు నా అంత దానివైనా ఇప్పటికీ మర్చిపోలేక పోతున్నాను.!
మీ నాన్నగారి ప్రేమ, మా మామగారి అండా లేకపోతే మీరెప్పుడో తల్లి లేని బిడ్డలు అయ్యేవారు మీ నానమ్మ సాధింపు వల్ల.!"
****************
"ఇప్పుడు చెప్పు తల్లీ...! నేను పడ్డ బాధలు నా కోడలికి కూడా ఇవ్వనా...!? ఒక పేదింటి ఆడబిడ్డ కష్టాన్ని అర్ధం చేసుకుని మనలో కలుపుకోవడం తప్పా.? తనవాళ్ళేదో పెట్టలేదని తనని అవమానిస్తే అది మన కుటుంబాన్ని అవమానించుకున్నట్టు కాదా. ధనం ఎవరికీ శాశ్వతం కాదు రా... అభిమానం ఒకటే. అదీ... మన ఇంటి కోడల్ని గౌరవించడం అంటే నా కొడుకుని గౌరవించడమే. నా కొడుకుని గౌరవించడం అంటే మా పెంపకాన్ని గౌరవించుకోవడమే.
నిన్నిప్పుడు మన కన్నా ఎంతో ఉన్నత స్థితిలో ఉన్న డాక్టర్ సుధాకర్ ఇష్టపడి పెళ్లి చేసుకోబోతున్నాడు... మరి నీ ముందు రేపు మేము పేదలమే అవుతాం కదా. మేము నికిచ్చే వాటి గూర్చి కూడా మీ అత్తింటివారు ఇలానే అనుకుంటే నువ్వు భరించగలవా...?!
మొదటగా నేనూ ఆడ పిల్లనే... నువ్వూ ఆడపిల్లవే.
ఆడపిల్లకు తల్లిగా మారినా, అత్తగా మారినా ఆ హృదయం మారదు... మారకూడదు.... ఎందుకంటే.... ఆడ పిల్ల ఎక్కడ ఉన్నా కోరుకునేదేమిటో ఒక్క ఆడ మనస్సుకే తెలుసు కాబట్టి... మనకు మాత్రమే తెలుసు కాబట్టి....
పాత్రల పేర్లను బట్టి మన స్వభావాన్ని మార్చుకుంటూ పోతే అన్నీ సమస్యలే. నువ్వు ముందు ఆడపడుచుగా ఆలోచించడం మానేసి తోటి ఆడపిల్లగా ఆలోచించు తల్లి. నీలో ఉన్న సున్నితత్వాన్ని మాత్రమే ప్రదర్శించు. పాత్రోచితం అంటే అది. మన ఉనికి ని కాపాడుకోవడం అంటే అది. మనల్ని మనం ప్రేమించుకోవడమే అది.
ఏమన్నావ్ రా.....?!!.'పాపనే కదా ఎత్తుకొని వచ్చింది అంత మురిసిపోతున్నావు ఏంటి' అని కదూ...
ఇదే మాట నిన్నెత్తుకు వచ్చినప్పుడు మీ నానమ్మ కూడా అంటే మీ తాతయ్య ఏమన్నారో తెలుసా..?
"నా కోడలు సాక్షాత్తూ లక్ష్మీ దేవినే ఎత్తుకొని వస్తే నువ్వు చిల్లరకోసం వెతుకు లాడతావేంటోయ్"అని.!
అర్ధమయ్యిందా రా బంగారం.! ఈ అత్తా ఒకప్పుడు కోడలే.... వెళ్ళు... వెళ్లి పడుకో" అంటూ.... నివ్వెరపోయి చూస్తున్న నా తలపై మృదువుగా నిమిరింది.
ఆ స్పర్శ నా మెదడుకి పట్టిన కిలుముని వదిలించినట్టు అనిపించింది.