సాధిక!
సాధిక! (Author: దినవహి సత్యవతి)
ఒక పెద్ద ఆపరేషన్ రూం, డాక్టర్లకి ఒక గది, రోగుల కోసం రెండు బెడ్లు ఉన్న రెండు గదులు, చిన్న వరండా ఉన్న ఒక ఆస్పత్రి అది.
రాత్రి పదకొండున్నర సమయం. ఆస్పత్రి సిబ్బందీ, ఒకరిద్దరు రోగులు, వారితో వచ్చిన బంధువులూ తప్ప ఆస్పత్రిలో ఆట్టే జనం లేరు. ఆ రోజు నైట్ డ్యూటీ చేస్తున్నది డా. నందిని. ఒక రోగికి అత్యవసర అపెండిసైటిస్ ఆపరేషన్ ముగించి, థియేటర్ లోంచి వెలుపలికి వచ్చి, కన్సల్టేషన్ రూం లో కి వెళ్ళి కుర్చీలో కూలబడి, వెనక్కి వాలి అలసటగా కళ్ళు మూసుకుంది నందిని. నాలుగు నిమిషాలైనా గడిచాయో లేదో నర్సు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి“డాక్టర్... డాక్టర్...” రొప్పుతూ పిలిచింది. అలికిడికి గబుక్కున కళ్ళు తెరిచి, అసంకల్పితంగా లేచి నిలబడి“ ఏమైంది సిస్టర్? ఆందోళనగా అడిగింది నందిని.
“ఎవరో ఒకామె చిన్న పాపను చేతుల్లో ఎత్తుకుని వచ్చి మిమ్మల్నే కలవాలని గొడవపెడుతోంది”
“అవునా” నర్స్ వెనకాలే వచ్చిన డాక్టర్ని చూసి,“అమ్మా నా బిడ్డని కాపాడండి. ఏటైందో పలకడం లేదు” ఏడుస్తూ చెప్పింది పాప తల్లి.
అప్పుడు గమనించింది నందిని, ఆమె చేతుల నిండా రక్తం.
“నర్స్! పాపని తీసుకునిరా” అని వడివడిగా ఆపరేషన్ రూం వైపు అడుగులు వేసింది నందిని.
ఏడుస్తూ అక్కడ కుర్చీలో కూలబడింది పాప తల్లి. కాసేపటికి ఒక వ్యక్తి, నెమ్మదిగా వచ్చి ఆమె ప్రక్కనే నిలబడ్డాడు.
అలికిడికి ప్రక్కకి చూసిన ఆమె“ఇంకా ఏం సూడాలని దిగబడ్డావయ్యా?” పళ్ళ బిగువున గదిమి, అతడి వైపు ఏహ్యంగా చూసి తలతిప్పుకుంది ఆమె... ఆ స్త్రీ పేరు కాంతమ్మ, ఆమె ప్రక్కన నిలబడిన వ్యక్తి, ఆమె భర్త, పుల్లయ్య.
పాపని ఆపరేషన్ టేబుల్ పైన పడుకోబెట్టి, గబగబా నర్స్ కి సూచనలిచ్చి, ఆపరేషన్ గౌను, చేతులకి గ్లౌజ్ తొడుక్కుని వచ్చింది నందిని. వృత్తిలో ఎన్నో ఏళ్ళ అనుభవం ఉన్న నందిని చేతులు చకచకా కదులుతూ, రక్తం కారుతున్న చీలిక ప్రదేశాన్ని సూదితో కుట్టేసాయి. రక్త శ్రావం ఆగాక మానిటర్ పైన పేషంట్ బి. పి., పల్స్... వగైరాలు నార్మల్ కి రావడంతో తేలికగా నిట్టూర్చి, చేతులు తుడుచుకుంటూ, ఆపరేషన్ రూం లోంచి బయటకి వచ్చింది.
డాక్టర్ ని చూడగానే, కాంతమ్మ ఒక్క ఉదుటున లేచి“నా బిడ్డకి ఎలా ఉంది డాక్టరమ్మా?” ఆత్రంగా ప్రశ్నించింది.
“కొంచంలో ప్రాణాపాయం తప్పింది” కోపాన్ని అణుచుకుంటూ బదులిచ్చి, తనకి దణ్ణం పెట్టిన కాంతమ్మనీ, ప్రక్కనే ఏడుస్తున్న పుల్లయ్యనీ చూసి“అసలేం జరిగింది?” కరకుగా ప్రశ్నించింది నందిని.
గంట క్రితం జరిగిన సంఘటన ఆసాంతం కళ్ళకి కట్టినట్లుగా వర్ణించింది కాంతమ్మ.
“మీ ఇద్దరికీ అసలు బుద్ది ఉందా? మీరసలు ఆ పిల్ల కన్నవాళ్ళేనా! పసి బిడ్డని అంతలా కొడతారా ఎవరైనా?”
“ఇదిగో ఈ ఎదవేనమ్మా! తాగొచ్చి నన్ను కొడతా ఉంటే బిడ్డ అడ్డుకుందని గూబ గుయ్యనేలా కొట్టి గట్టిగా తోసేడమ్మా. ఆ అదటుకి పిల్ల గోడకి గుద్దుకుని పడింది” ఏడుస్తూ చెప్పింది కాంతమ్మ.
“ఏం మీ ఆవిడ చెప్పిందంతా నిజమేనా?”
“అమ్మా!” వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ నందిని కాళ్ళపై బడ్డాడు పుల్లయ్య.
“ఇది రెండోసారి నువ్వు పిల్ల మీద చెయ్యి చేసుకోవడం. అప్పుడూ ఇలానే ఏడ్చి, ఇకపై తాగుడు జోలికి వెళ్ళనని, నాకు మాటిచ్చావు. అంతలోనే మర్చిపోయావా?”
“...”
“నీలాంటి తాగుబోతు మాటలు నమ్మడం నాదే పొరపాటు. మీ ఇద్దరి మధ్యా గొడవలలో పిల్ల నలిగిపోతోంది. అయినా మీకు బుద్ధి రాదు”
“నన్ను సెమించండమ్మా!”
“నా ప్రయత్నం నేను చేస్తాను. పాప కణత క్రింద, చెవికి దగ్గర బలంగా దెబ్బ తగిలింది. కుట్లు పడ్డాయి. పాప స్పృహలోకి వచ్చాక ఇంకా కొన్ని అత్యవసర పరీక్షలు చెయ్యాలి. అప్పటివరకూ ఆస్పత్రిలోనే ఉండాలి”
“అమ్మా! నా బిడ్డ రాణిని ఎట్టాగైనా కాపాడమ్మా. బాగా బుద్ధొచ్చిందమ్మా. ఇక బిడ్డపై సెయ్యే సేసుకోను”
“అంటే తాగడమూ, కాంతమ్మని కొట్టడం మాత్రం మానవన్నమాటేగా”
“అయ్యో తల్లీ గస్సలిక కల్లు ముట్టనే ముట్టను. నా బిడ్డ మీద పెమాణం సేస్తన్నానమ్మా”
“హూ...” దీర్ఘంగా నిట్టూర్చింది నందిని.
నైట్ డ్యూటీ ముగిసాక, పగలు డ్యూటీకి వచ్చిన డాక్టర్ కి, రాణి స్పృహలోకి రాగానే తనకి తెలియజేయమని ఇంటికి వచ్చేసింది నందిని.
నిత్యకృత్యాలు ముగించి కాఫీ త్రాగి వాలు కుర్చీలో జారగిలబడి అలసటగా కళ్ళు మూసుకున్న నందిని ఆలోచనలు రాణి వైపు మళ్ళాయి... పుల్లయ్య కొట్టిన దెబ్బలు... రాణికి తగిలిన గాయం... తలపుకు రాగానే ‘ఒకవేళ రాణికి కూడా అలా జరిగితే! అమ్మో... ’ ఊహా మాత్రానికే ఒళ్ళంతా కంపించింది నందినికి. ఆలోచనలు వర్తమానం నుంచి వెనక్కి పరుగులు తీసాయి...
! +! +!
నందిని, పదేళ్ళ వయసప్పుడు, ఒక రైలు యాక్సిడెంట్ లో, కన్నవారిని కోల్పోయి అనాథ ఆశ్రమానికి చేరింది. చూడగానే ఆకట్టుకునే రూపం, పెదవులపై చెదరని చిరునవ్వు, బంగారు శరీర ఛాయ నందినిది. చదువులో ఎప్పుడూ నందినిదే ప్రథమ స్థానం. పెద్ద చదువులు చదివి పేదలకు సేవ చేయాలన్నదే ఆశయంగా చేసుకుంది నందిని.
తల్లిదండ్రులను కోల్పోయిన దుఃఖంనుంచి నెమ్మదిగా కోలుకుని జీవితంలో ముందుకు సాగుతున్న నందిని పైన అనాథాశ్రమం మేనేజరు వక్ర దృష్టి పడింది. ఒక రోజు మధ్య రాత్రి తప్ప త్రాగి ఒళ్ళు తెలియని స్థితిలో, నిద్రపోతున్న నందిని నోరు మూసి, తన గదికి ఎత్తుకొచ్చి అత్యాచారం చేయబోయాడు. ప్రతిఘటిస్తున్న నందినిని కొట్టి, క్రింద పడేసి కాళ్లతో తన్నసాగాడు. అక్కడనుంచి తప్పించుకునే ప్రయత్నంలో, తన బలమంతా ఉపయోగించి, మేనేజరుని విసురుగా తోసేసి, అనాథాశ్రమం నుంచి పారిపోతూ రోడ్డు మీదకి వచ్చింది నందిని. కళ్ళు పొడుచుకున్నా కానరాని చీకటిలో, పరిగెడుతూ రోడ్డు మీదకు వచ్చిన నందినిని వేగంగా వెళుతున్న ఒక వాహనం, రాసుకుంటూ వెళ్ళడంతో క్రింద పడి స్పృహ కోల్పోయింది. ఆ వాహనం ఎంత వేగంగా అయితే ముందుకు వెళ్ళిందో అంతే వేగంగా వెనక్కి వచ్చి నందిని ప్రక్కనే ఆగింది. కారులోంచి దిగిన ధర్మారావు, ఆయన భార్య, యశోద, అపస్మారక స్థితిలో పడి ఉన్న పదేళ్ళ పాపను చూసి, వెంటనే, కారులోకి ఎక్కించారు.
దారిలో“ఏమండీ ఈ పాపని చూస్తుంటే...?” చెప్పడం ఆపి భర్త వైపు చూసింది యశోద.
“ఊ...” భార్యవైపు సాలోచనగా చూసారు ధర్మారావు. నందినిని, పట్నంలోని, తన స్నేహితుడు పని చేస్తున్న ఆస్పత్రికి తీసుకెళ్ళారు.
“ఏం జరిగింది?” అడిగాడు ధర్మారావు స్నేహితుడు. జరిగిన సంఘటన చెప్పారు ధర్మారావు. నందినిని వెంటనే ఎమర్జెన్సీలో అడ్మిట్ చేసాక,“పోలీసులకి కూడా తెలియజేయి ధర్మా” అని చెప్పాడు స్నేహితుడు.
డాక్టర్ సలహా ప్రకారం, పరిచయస్తుడైన పోలీస్ కమీషనర్ కి ఫోన్ చేసి జరిగినది చెప్పారు.
నందినిని పరీక్ష చేస్తున్నప్పుడు, పాప బుగ్గలు వాచి ఉండడం, చెవులు ఎర్రగా కందిపోయి ఉండడం, ధర్మారావు చెప్పినట్లు, వాళ్ళ కారు వేగంగా పాపని రాసుకుని వెళ్ళడంతో క్రిందపడినప్పుడు, తగిలిన బలమైన గాయం గమనించారు డాక్టర్. సమయానికి సరైన వైద్యం అందడంతో ప్రాణాపాయంనుంచి కోలుకుంది నందిని.
“పాపా నువ్వెవరు? ఎక్కడుంటావు?” స్పృహలోకి వచ్చిన నందిని, తన వైపే చూస్తున్న డాక్టర్ పెదవులు కదలడం చూసి, తనని ఏదో అడుగుతున్నారని గ్రహించి“నాకు వినిపించడం లేదు డాక్టర్” అంది.
ఆందోళన చెందిన డాక్టర్ మరి కొన్ని పరీక్షలు చేసి,“అమ్మాయి రెండు చెవులలోనూ వినికిడి శక్తి పాక్షికంగా దెబ్బతింది” అని ధర్మారావు దంపతులకు తెలియజేసారు.
“అయ్యో అలాగా మరి ఆ అమ్మాయి గురించి తెలుసుకునే మార్గమే లేదా?”
“చదువుకునే అమ్మాయిలానే ఉంది కానీ దెబ్బలు తగిలి చేతులు వాచి, ప్రస్తుతం వ్రాసే పరిస్థితిలో లేదు” అన్నారు డాక్టర్.
“ఇలాంటి వాళ్ళతో మాట్లాడడం తెలిసిన ఒక డాక్టర్ ఉన్నారు. ఇప్పుడే పిలిపిస్తాను” అన్నారు డాక్టర్.
సైన్ లాంగ్వేజ్ డాక్టర్ ద్వారా, నందిని అనాథ అని తెలిసింది వారికి. అంత చిన్న వయసులో ఆ పాప అనుభవించిన కష్టాలు తెలుసుకుని, కలత చెందారు. నందిని పట్ల జరిగిన సంఘటనలో, అనాథాశ్రమం మేనేజర్ చేసిన అమానుషమైన చర్యలవల్లనే ఆమె వినికిడి శక్తి కొంత దెబ్బ తిని ఉండవచ్చని గ్రహించారు డాక్టర్.
ధర్మారావు ద్వారా విషయం తెలుసుకున్న పోలీస్ కమిషనర్, వెంటనే అనాథాశ్రమం మేనేజర్ పై ఎఫ్. ఐ. ఆర్. నమోదు చేసి కఠినమైన చర్యలు తీసుకోవలసిందిగా సంబంధిత అధికారులను ఆదేశించారు.
తమ కోసం ఆ దైవం పంపిన కానుకగా భావించి నందినిని దత్త చేసుకోవాలని నిశ్చయించుకుని, తమ పరపతిని ఉపయోగించి, అందుకు అవసరమైన ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చేసారు ధర్మారావు. దత్త పుత్రికగా ధర్మారావు ఇంట్లో అడుగు పెట్టిన నందిని ఎదురుగా గోడకు తగిలించి ఉన్న ఒక అమ్మాయి ఫొటో చూసి ‘అచ్చం నాలాగే ఉందే’ అనుకుని“ఆ అమ్మాయి ఎవరు?” అని అడిగింది.
ధర్మారావు యశోద ముఖాముఖాలు చూసుకుని,“మా అమ్మాయి” అన్నారు ముక్త కంఠంతో.
“ఓ! అయితే నాకు ఒక అక్క ఉందన్న మాట. భలే” సంతోషంగా అంది.
“లేదు. రెండేళ్ళ క్రితం యాక్సిడెంట్ లో చనిపోయింది. నిన్ను చూడగానే మా అమ్మాయిలా అనిపించావు” నందినిని దగ్గరికి తీసుకుని హృదయానికి హత్తుకుంది యశోద. ఆ కౌగిలిలో తల్లి ప్రేమను చవి చూసిన నందిని నాటినుంచీ వారిని అమ్మా, నాన్నా అని పిలవసాగింది. ఆ ఇంట్లో కన్నవారిని మరిపించేటంత ప్రేమ లభించింది నందినికి.
నందిని తెలివిగలదీ, ఏకసంథాగ్రాహి కూడా. తల్లిదండ్రులతో మాట్లాడేటప్పుడు వారి పెదవుల కదలిక గ్రహించి ప్రతి స్పందిస్తూ లిప్ రీడింగ్ అలావాటు చేసుకుంది. శారీరిక ఆరోగ్యం పూర్తిగా సమకూరే వరకూ నందినికి ఇంట్లోనే ట్యూషన్ పెట్టి సైన్ లాంగ్వేజ్ నేర్పించారు. ప్రైవేటుగా పరీక్షలకి కట్టించారు. అన్ని క్లాసులలోనూ ఉన్నత స్థానంలో నిలుస్తూ పదవ క్లాసులో రాష్ట్రంలోనే ప్రథమంగా నిలిచింది నందిని.
డాక్టర్ సలహా ప్రకారం తరచూ చెవి పరీక్షలు చేయిస్తూ వచ్చినప్పటికీ వినికిడి శక్తిలో తగినంత మార్పు రాలేదు నందినికి. కూతురిని బధిరుల కోసం నడిపే ప్రత్యేక స్కూల్ లో చేర్పించారు ధర్మారావు.
“నాన్నా నాపై మీరు చూపుతున్న ప్రేమకి ఏమిచ్చి ఋణం తీర్చుకోగలను?” కళ్ళనీళ్ళ పర్యంతమైంది నందిని.
“నువ్వు బాగా చదువుకుని మంచి స్థితికి చేరి పదుగురి పేదలకు అండగా నిలిస్తే అంతే చాలు తల్లీ” ఆప్యాయంగా కూతురిని దగ్గరికి తీసుకుని ఆశీర్వదించారు ధర్మారావు, యశోద.
“తప్పక మీ కోరిక నెరవేరుస్తానని మాట ఇస్తున్నానమ్మా” తన ఆశయం కూడా అదే కనుక, ఆదరించి ఆశ్రయం కల్పించిన ఆ మహానుభావులకు మంచి పేరు తేవాలని నిశ్చయించుకుంది.
హైస్కూలు చదువు ముగించుకుని, ఎం. బి. బి. ఎస్. పాసై, ఎం. ఎస్. చేసి జనరల్ సర్జన్ అయింది.
పాతికేళ్ళ వయసులో జరిగిన కొన్ని శస్త్ర చికిత్సల అనంతరం, హియరింగ్ మెషీన్ పెట్టడంవలన నందిని వినికిడి శక్తిలో ఎంతో మార్పు కనబడడం ఆమెకూ, ధర్మారావు దంపతులకూ అమితమైన సంతోషాన్ని కలిగించింది.
వృత్తిలో అనుభవం కోసం ఊర్లోని ఆస్పత్రిలో పనిచేస్తూ, తీరిక సమయంలో, తనలాగా బాధపడేవారికి సేవ చేయడానికై, డి. ఐ. ఎస్. ఎల్. ఐ. (డిప్లమా ఇన్ ఇండియన్ సైన్ లాంగ్వేజ్ ఇంటర్ ప్రటేషన్) కోర్సు చేసింది.
“తల్లీ ఇవన్నీ నేర్చుకుని ఏమి చేద్దామనుకుంటున్నావు?”
“నా అదృష్టంవల్ల మీవంటి వారి నీడ దొరికి నాకు ఏర్పడిన లోపాన్ని అధిగమించి ఇంత స్థాయికి చేరుకున్నాను. అందరికీ ఈ అవకాశం దొరకదు కనుక పేదవారికి, నావంటి వారికీ సేవ చేయాలని నిశ్చయించుకున్నాను”
“నువ్వు సాధికవమ్మా. తప్పక అనుకున్నది సాధిస్తావు” నందినిని అభినందించి ఆమె నిర్ణయానికి తమ పూర్తి అంగీకారం తెలిపారు ధర్మారావు దంపతులు.
నాటినుంచీ పల్లె పల్లే తిరుగుతూ, పేద ప్రజలకు ఉచిత వైద్య సహాయం అందిస్తూ, కొంత కాలం క్రితమే, ప్రస్తుతం ఉంటున్న ఊరు, సీతాపురం, ఆస్పత్రిలో చేరింది. ఇంటి పనికి సహాయంగా కాంతమ్మని పెట్టుకుంది. తీరిక దొరికినప్పుడల్లా చుట్టు ప్రక్కల గ్రామాలలోని బధిరులకి సైన్ లాంగ్వేజ్ నేర్పిస్తోంది...
! +! +!
‘ట్రింగ్... ట్రింగ్... ’ ఫోన్ శబ్దానికి ఆలోచనలలోంచి బయటపడి తిరిగి వర్తమానం లోకి వచ్చింది నందిని.
“డాక్టర్, పాపకి స్పృహ వచ్చింది” అంటూ నర్స్ ఫోన్. వెంటనే ఆస్పత్రికి చేరుకుంది.
“ఎలా ఉన్నావమ్మా?” రాణి తల నిమురుతూ ఆప్యాయంగా అడిగింది.
అయితే రాణి జవాబు చెప్పక పోగా కళ్ళప్పగించి చూడడంతో విషయం చూచాయగా అర్థమైంది నందినికి.
వరండాలో ఆత్రుతగా ఎదురుచూస్తున్న కాంతమ్మ, పుల్లయ్యలతో“చెవులకి బలమైన దెబ్బ తగలడంవల్ల రాణికి వినే శక్తి పోయిందేమోనని అనుమానంగా ఉంది. అది నిర్థారించడానికి ఇంకొన్ని పరీక్షలు చేయాలి” చెప్పింది.
రాణికి జరిపిన టెస్ట్ రిపోర్ట్ లు తన సందేహాన్ని ధృవీకరించడంతో నందిని మనసు బాధగా మూలిగింది.
కూతురు చెవిటిదైందని తెలిసి కాంతమ్మ, పుల్లయ్య హతాశులయ్యారు.
“అమ్మా ఇదంతా నావల్లనే జరిగిందమ్మా. నన్ను సెమించి నా బిడ్డని ఎట్టాగైనా బాగు సెయ్యమ్మా” కన్నీరుమున్నీరుగా ఏడుస్తూ నందిని కాళ్ళు పట్టుకున్నాడు పుల్లయ్య, కాంతమ్మ పరిస్థితీ అలాగే ఉంది.
వాళ్ళ దుఃఖం చూసిన నందినికీ కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి, తాను చెయ్యగలిగినదంతా చేస్తానని భరోసా ఇచ్చింది.
‘చిన్నారి రాణి, వినలేకపోయినా, ప్రపంచాన్ని చదివి, గెలవగలిగే ధైర్యాన్ని కలిగిస్తాను. బాగా చదివించి, ఉన్నతమైన వ్యక్తిగా తీర్చిదిద్దుతాను’ ధృఢంగా నిశ్చయించుకున్న నందిని ఆ దిశగా ప్రయత్నాలు ముమ్మరం చేసి, రాణికి జీవితంలో అడుగడుగునా అండగా నిలిచింది నందిని.
*****